Πυργέας

    Ο προπονητής της ανδρικής ομάδας και των ακαδημιών του Πυργέα, Χάρης Λόλας, παραχώρησε συνέντευξη στο pyrgeas.gr κάνοντας έναν απολογισμό της φετινής χρονιάς. Εκτός των άλλων μίλησε για τη φετινή επιτυχία του Πυργέα, το μέλλον της ομάδας, αλλά και για τη δύσκολη συγκυρία που βρίσκεται το βόλεϊ στις μέρες μας.

    Ολόκληρη η συνέντευξη:

 -- Φέτος ο Πυργέας έφτασε στη μεγαλύτερη έως τώρα επιτυχία του, κέρδισε την άνοδο στην Α’ Πελοποννήσου και μάλιστα αήττητος, χάνοντας μόνο δυο σετ σε δέκα αγώνες. Πόσο δύσκολο ήταν τελικά αυτό το επίτευγμα; Ήταν κάτι που περίμενες στο ξεκίνημα της χρονιάς;

    Στην αρχή της χρονιάς είχαμε μια σημαντική μεταγραφική ενίσχυση, κυρίως με την έλευση του Γιώργου Μπατιστάτου που είναι αθλητής με παραστάσεις και εμπειρίες από εθνικές κατηγορίες, αλλά και των άλλων παιδιών (Γρηγόρης Τσώνης, Γιάννης Μαυροειδής και με την ολοκλήρωση της μεταγραφικής περιόδου Αλμπάνο Κιαλίου), οπότε ο πήχης μπήκε ψηλά. Αυτό βέβαια υπήρξε και δίκοπο μαχαίρι, μια και όταν αγωνίζεσαι με τη λογική του «πρέπει να βγω πρώτος αλλιώς έχω αποτύχει» υπάρχει και αρνητική φόρτιση και άγχος.

    Την αμέσως προηγούμενη χρονιά είχαμε επίσης κάποιες καλές προσθήκες (Κοσμάς, Νταλίπης, Παναγιωτόπουλος) και άλλες προσδοκίες που τελικά δεν ευοδώθηκαν. Πριν γίνουν οι φετινές κινήσεις είχαμε την φυγή αυτών των παικτών αλλά και του Τασσόπουλου, τεσσάρων βασικών δηλαδή. Επίσης, ο Γιώργος Μικελόπουλος, δευτεροετής Ίκαρος στην Αεροπορία μας ενίσχυσε σε λίγους αγώνες, ενώ τον Ιανουάριο έφυγε και ο Παπαδημητρίου για να υπηρετήσει τη στρατιωτική του θητεία. Το νέο σύνολο που προέκυψε έπρεπε να «δέσει» και να λειτουργήσει, με δεδομένο το ότι λίγες προπονήσεις θα έκανε μαζί πριν και κατά την αγωνιστική περίοδο (Τσώνης, Κιαλίου και Μαρκόπουλος διαμένουν στην Αθήνα και ο Στυλιανέσης στην Πάτρα). Όλοι επιθυμούσαμε την άνοδο, αλλά για να είμαστε ειλικρινείς θα περίμενα περισσότερες βαθμολογικές απώλειες, γνωρίζοντας ότι απέναντί μας έχουμε τον πάντα υπολογίσιμο Άργη, τη νέα στον όμιλο και άγνωστη αλλά ενισχυμένη και δουλεμένη Ναύπακτο, αλλά και αξιόλογες νεοσύστατες ομάδες όπως ο ΑΓΣΑ και η Ζάκυνθος.

-- Πόσο δύσκολη ήταν η αποστολή σου στην προσπάθεια να δέσεις τόσους διαφορετικούς χαρακτήρες με πολλές ή λιγότερες εμπειρίες και να δημιουργηθεί ένα οικογενειακό κλίμα στα αποδυτήρια; Ποιό πιστεύεις ότι ήταν το βασικό συστατικό αυτής της επιτυχίας;

    Εκτός από τους προαναφερθέντες αθλητές, που με την ποιότητά τους ανέβασαν το αγωνιστικό επίπεδο της ομάδας, σημαντικό ρόλο στο καλό κλίμα που υπήρχε και αποτέλεσε καθοριστικό παράγοντα, ήταν η επαναδραστηριοποίηση παλιών ντόπιων αθλητών, όπως ο Γιώργος Τσούρας και ο Άκης Μπαρτζιώτης, οι οποίοι συντέλεσαν στη δημιουργία πραγματικά μιας μεγάλης «παρέας» και μιας ατμόσφαιρας που βοήθησε στον να αποσβένονται οι όποιες εντάσεις πριν καν ξεκινήσουν. Να σημειώσω και τη μεγάλη προσωπική βελτίωση του Μιχάλη Αγγελάκου, ο οποίος από ένα σημείο και μετά ήταν ο πιο συνεπής αθλητής μας σε προπονήσεις και αγώνες, παρά τις πολλές υποχρεώσεις του (είναι γιατρός στο επάγγελμα, αλλά και τερματοφύλακας στην ποδοσφαιρική ομάδα του Πανόπουλου!).

-- Ο Πυργέας φέτος ξεκίνησε κερδίζοντας τις εντυπώσεις ήδη από τη μεταγραφική περίοδο. Πόσο συνέβαλε το γεγονός αυτό στη φετινή επιτυχία; Έκανε τη δουλειά σου πιο εύκολη;

    Όπως προαναφέραμε, η μεταγραφική ενίσχυσή μας φέτος ήταν πολύ σημαντική. Η προσωπική φιλία του Γιώργου Μπατιστάτου με τον αρχηγό της ομάδας μας, Δημήτρη Τσόκο (ο οποίος αποτελεί το πιο σταθερό στέλεχός μας από τα παλιότερα «πέτρινα χρόνια» μέχρι σήμερα) συντέλεσε στο να έρθει αυτός ο πολύ καλός αθλητής στην ομάδα και να δώσει αγωνιστική ώθηση αλλά και παράδειγμα χαρακτήρα χαμηλών τόνων, που μιλάει περισσότερο με τα έργα του. Φυσικά οι ουσιαστικές μεταγραφές είναι προϋπόθεση για κάθε ομάδα που θέλει να προσπαθήσει για κάτι καλύτερο. Θα προσπαθήσουμε και φέτος να ενισχυθούμε σε θέσεις-κλειδιά, έχοντας όμως πάντα στο μυαλό μας ότι σε μια χώρα που μαστίζεται από την οικονομική και κοινωνική κρίση, δεν μπορείς να δίνεις απραγματοποίητες υποσχέσεις ούτε να δημιουργείς μόνο εντυπώσεις για το θεαθήναι. Θα κινηθούμε στα μέτρα των δυνατοτήτων μας και των περιστάσεων.

-- Φέτος πήρες μια πολύ σημαντική απόφαση για σένα, άφησες τους αγωνιστικούς χώρους για να βοηθήσεις τον Πυργέα από τον πάγκο ως προπονητής. Απόφαση που εκ του αποτελέσματος κρίνεται επιτυχημένη. Πόσο δύσκολη ήταν για σένα μια τέτοια απόφαση; Άξιζε τον κόπο;

    Σου ομολογώ ότι στην αρχή είχα αρκετά μεγάλη δυσκολία ως προς αυτό. Όμως το παρελθόν έχει δείξει ότι δεν μπορεί ο προπονητής μιας ομάδας να αγωνίζεται και σαν παίκτης γιατί επηρεάζεται η κρίση του, η αντικειμενικότητά του και η αντίληψη που έχει για τον αγώνα. Αυτό ισχύει για όλα τα αθλήματα και ιδιαίτερα στο βόλεϊ, στο οποίο χρειάζονται γρήγορες αποφάσεις και η ψυχολογία παίζει πρωτεύοντα ρόλο. Επειδή ο αθλητισμός για μένα δεν είναι χόμπι αλλά τρόπος ζωής, βρήκα διέξοδο σαν ενεργός ερασιτέχνης αθλητής σε άλλο ομαδικό άθλημα (το μπάσκετ, πράγμα που μπορεί να ξενίζει κάποιους αλλά αυτό ήταν το άθλημα με το οποίο ξεκίνησα, στην ΑΕ Λεχαινών) και όπως σου είπα με κάποιο τρόπο θέλω να αθλούμαι…

    Οι δύο τελευταίοι αγώνες μας εκτός έδρας (σε Καλαμάτα και Ναύπακτο) που ήταν και οι καλύτεροί μας (για κάποιο λόγο αγωνιζόμαστε καλύτερα εκτός έδρας), με αποζημίωσαν για αυτήν την επιλογή, μιας και χαιρόμουν να βλέπω τα παιδιά να αποδίδουν κατ` αυτόν τον τρόπο.

    Σε ένα ομαδικό άθλημα –αλλά και σε όλους του τομείς της ζωής σε μια ομάδα ανθρώπων, σε μια κοινωνία, πρέπει να θέτεις τον κοινό στόχο πάνω από τις όποιες επιθυμίες σου. Ο έτερος εν δυνάμει προπονητής φέτος ο Δημήτρης Τσόκος ήταν αναντικατάστατος στη θέση του πασαδόρου, ενώ ο περυσινός προπονητής ο Πάνος Τσόκος (ο οποίος να επισημάνουμε ότι βοήθησε και αυτός σημαντικά στη μεταγραφική ενίσχυση) είχε ιδιαίτερα βεβαρυμμένο πρόγραμμα. Επομένως δεν υπήρχε άλλη επιλογή για την ομάδα και δε διστάζω να πω ότι ο παίκτης που αγωνίστηκε στη θέση μου, ο νεαρός αλλά ταλαντούχος Γιάννης Μαυροειδής ήταν πολύ καλύτερος από εμένα!

-- Η νέα κατηγορία που θα αγωνιστεί ο Πυργέας αναμένεται ιδιαίτερα απαιτητική, περισσότεροι αγώνες, υψηλότερο επίπεδο. Ποιοι μπορεί να είναι οι στόχοι της ομάδας;

    Δυστυχώς με την κατάργηση της Β’ εθνικής κατηγορίας θα έχουμε στον όμιλο πολύ δυνατές ομάδες, όπως η Καλαμάτα Βόλεϊ που αποτελεί αποτέλεσμα συγχώνευσης ιστορικών ομάδων της Μεσσηνιακής πρωτεύουσας, ο γείτονάς μας Κόροιβος, το Άργος , το Λουτράκι και άλλοι. Είτε είμαι στον πάγκο της ομάδας είτε όχι, θεωρώ ότι θα πρέπει να προσπαθήσουμε να ενισχυθούμε στο μέτρο του εφικτού σε θέσεις που γνωρίζουμε από τώρα ότι χρειαζόμαστε ενίσχυση, με γνώμονα κατ` αρχήν το να μη δίνουμε υποσχέσεις που δεν μπορούμε να τηρήσουμε. Αυτό πληγώνει την εικόνα του όποιου συλλόγου και δημιουργεί αρνητικό προηγούμενο. Το να ρίξεις ένα πυροτέχνημα είναι εύκολο, τα παραδείγματα πολλά. Το να διατηρήσεις μια σταθερή πορεία, να αναδείξεις αθλητές μέσα από τις ακαδημίες σου, να δημιουργήσεις το κοινό σου, το να βρεις στήριξη και αποδοχή από την τοπική κοινωνία, αυτοί θα πρέπει να είναι οι στόχοι κάθε περιφερειακού σωματείου, που είναι το κύτταρο της «άθλησης για όλους», της επαφής όσο το δυνατό περισσότερων ανθρώπων κάθε ηλικίας και φύλου με τη δια βίου άθληση σε μια χώρα. Τα υπόλοιπα, οι επιτυχίες και οι διακρίσεις σε επαγγελματικό επίπεδο θα είναι τότε εύλογα παρεπόμενα.

-- Πλέον με την αναδιάρθρωση που γίνεται στο ελληνικό βόλεϊ, ο Πυργέας απέχει μόλις μια κατηγορία από την Α2 εθνική κατηγορία. Μπορεί ο Πυργέας να φτάσει σε ένα τέτοιο επίπεδο; Κατ’ επέκταση πόσο δύσκολο είναι για μια ομάδα της επαρχίας να φτάσει σε υψηλό επίπεδο και να έχει διάρκεια; Υπάρχει συνταγή επιτυχίας;

    Πράγματι, είμαστε ένα σκαλί πριν από μια εθνική κατηγορία και πρέπει να δούμε το σχεδιασμό μας, σου ανέφερα όμως ποιες κατά τη γνώμη μου θα πρέπει να είναι οι προτεραιότητές μας. Ας μην κρυβόμαστε, το βόλεϊ και ο αθλητισμός γενικότερα δοκιμάζονται σκληρά. Όταν συνάνθρωποί μας στερούνται τα βασικά και η χώρα μας αδυνατεί να ικανοποιήσει πρώτες ανάγκες σημαντικού μέρους των συμπολιτών μας, τα υπόλοιπα έπονται. Στο χέρι μας όμως είναι με συνετή και ορθολογιστική διαχείριση να σταθούμε καλά. Στις μεγάλες δυσκολίες αναδεικνύονται και οι καλύτεροι. Όμως τον πρώτο και τον τελευταίο λόγο έχουν η διοίκηση, τα μέλη της ομάδας και οι άνθρωποι που μας στηρίζουν.

-- Φέτος είδαμε αυξημένη προσέλευση του κόσμου στο κλειστό του Πύργου στους αγώνες του Πυργέα. Είναι ικανοποιητική η υποστήριξη του φίλαθλου κόσμου, του δήμου, αλλά και των επιχειρηματιών της πόλης;

    Πράγματι ήταν χαρά μας το να βλέπουμε δίπλα μας τους φίλους μας και να αποκτούμε καινούριους. Αυτό είναι ένας από τους στόχους μας. Επίσης σε μια δύσκολη περίοδο πολλοί επιχειρηματίες της πόλης βρέθηκαν δίπλα μας και μας στήριξαν. Θεωρώ ότι τους το ανταποδώσαμε με τον καλύτερο τρόπο. Η στήριξή τους θα καθορίσει και τη μετέπειτα πορεία μας. Σε ότι αφορά το Δήμο, δε μπορούμε να έχουμε απαιτήσεις για οικονομική στήριξη όταν αδυνατεί να καλύψει στοιχειώδεις υποχρεώσεις του. Εξάλλου, ο κρατικοδίαιτος αθλητισμός έχει πεθάνει…Από το Δήμο, αυτό που περιμένουμε εμείς- αλλά και όλα τα σωματεία της πόλης μας εξ όσων μπορώ να γνωρίζω - είναι η καλή συντήρηση του σταδίου, η καθαριότητά του και η στελέχωση του προσωπικού του με άτομα που να σέβονται το ρόλο τους και το χώρο που υπηρετούν.

-- Εκτός από το ανδρικό τμήμα είσαι προπονητής και στα τμήματα μίνι βόλεϊ κοριτσιών του Πυργέα. Είναι ικανοποιητική η συμμετοχή των παιδιών; Υπάρχει διάθεση από τους γονείς να φέρουν τα παιδιά τους να αθληθούν;

    Τα τρία τελευταία χρόνια οι ακαδημίες μας είναι η χαρά και το καμάρι μας... Η συμμετοχή είναι ιδιαίτερα αυξημένη και το επίπεδο είναι ανεβασμένο. Φέτος δίνεται και ιδιαίτερη έμφαση στα τμήματα των αγοριών, ενώ έχουν αυξηθεί οι ώρες προπόνησης και η διαβάθμιση των ηλικιών σε σχέση με άλλες χρονιές. Προσπαθούμε χρόνο με το χρόνο να βελτιωνόμαστε γιατί τα τμήματα αυτά είναι το παρόν και το μέλλον μας.

-- Κατά συνέπεια πιστεύεις ότι έχει μέλλον το βόλεϊ στην πόλη μας;

    Με ανθρώπους σαν τον Διονύση Στυλιανέση, δημιουργό της ιστοσελίδας του βόλεϊ του Πυργέα, που έχει αποσπάσει τόσα κολακευτικά σχόλια από φίλους και μη του αθλητισμού, με τόσους ανθρώπους όπως ο πρόεδρος Γιάννης Βέντρας, ο έφορος του ανδρικού Δημήτρης Μαστορόπουλος, ο Νίκος Τουμπέκης, ο Αποστόλης Στάμος, οι συμπροπονητές και συναθλητές που προανέφερα (και πολλοί άλλοι που δεν κάναμε λόγο για αυτούς, αλλά τους αγαπάμε και τους θυμόμαστε) να πιστεύουν και να βοηθάνε με κάθε τρόπο, ναι, πιστεύω ότι υπάρχει λαμπρό μέλλον.